“Ik ben best vaak de uitzondering geweest”, vertelt Hannah Kroon. Zij wordt vanuit Spaarne Werkt gedetacheerd bij JGZ Kennemerland en werkt daar als gastvrouw. “Maar hier voel ik me niet anders dan de anderen. En juist met wat ik allemaal heb meegemaakt, weet ik: erbij horen is een feest.”
Niet vanzelfsprekend
Dat ‘erbij horen’ dus helaas niet altijd vanzelfsprekend is in onze maatschappij, merkte Hannah al vroeg. Dat begon al met pesten op school en later ook tijdens haar zoektocht naar een baan. “Ik heb vrijwilligerswerk gedaan bij Heliomare. Dat was echt geweldig om te doen. Daar begeleidde ik bijvoorbeeld muziekactiviteiten.”
Spaarne Werkt
Maar van vrijwilligerswerk alléén kan niemand leven. Dus ging de zoektocht naar betaald werk verder. Uiteindelijk kwam Hannah bij Spaarne Werkt terecht. “Daar heb ik alle afdelingen gezien en overal gewerkt, van de Snuffelmug tot Business Post. Daarna werd ik gedetacheerd bij het Noord-Hollands Archief. Mijn taak was het scannen van de archieven. Tweeënhalf jaar geleden kwam mijn jobcoach met deze baan.”
Gastvrouw
En die ingeving van haar jobcoach leidt ertoe dat iedereen die een afspraak heeft op het kantoor van JGZ Kennemerland in Velserbroek stralend wordt ontvangen. Naast het ontvangen van gasten behoren ook het in ontvangst nemen (en soms terugsturen) van post en bijvoorbeeld ook het klaarzetten (en na afloop weer opruimen) van vergaderzalen en de dagelijkse lunch tot Hannahs takenpakket.
Als er naast de vaste taken nog andere opdrachten te vervullen zijn, hoort ze dat van Marieke Zwerver, haar vaste contactpersoon bij JGZ Kennemerland. “Regelmaat in mijn werk vind ik heel fijn”, vertelt Hannah. “Met Marieke heb ik een directe lijn en bespreek ik wat er moet gebeuren. Dat is fijn, want dat biedt overzicht.”
Aangeven
Naast dat overzicht is er nog iets dat Hannah erg bevalt aan haar huidige werk: “Als er een keer iets niet lukt, dan wordt ik niet raar aangekeken. Als het een beetje vol is in mijn hoofd, dan heb geleerd om dat aan te geven. En dat wordt hier geaccepteerd. Dan laten ze me even bijkomen.”
Prikkels
Om een voorbeeld daarvan te geven: Hannah werkt vier dagen per week. Dat betekent dat ze vier keer per week van Schalkwijk naar Velserbroek fietst. “Het verkeer zit vol prikkels. Als ik een ongeluk zie gebeuren op de Rijkstraatweg, dan ben ik daardoor echt even van slag. Dat moet ik verwerken. Dan ga ik wel gewoon werken, maar dan kan ik er even geen extra taken bij hebben. De ruimte om dat te zeggen, krijg ik hier.”
Lunchen
Het klaarzetten en opruimen van de lunch is dus vaste prik voor Hannah. En natuurlijk luncht ze dan ook gewoon mee. Maar echt vanzelfsprekend lijkt ze dat nog steeds niet te vinden. “Ik zit altijd op een vaste plek, een beetje bij de deur zodat ik die snel open kan gaan doen als dat nodig is. Laatst was die plek bezet en ging ik maar ergens anders zitten. Een beetje achteraf. De collega’s haalden me er toen meteen bij. Dat vond ik eigenlijk wel heel fijn.”
Jobcoach
De detachering vanuit Spaarne Werkt betekent dat Hannah regelmatig contact heeft met haar jobcoach. Dat is Johan van Heel. “Met Johan kan ik gewoon heel goed kletsen. Dat kan over werk gaan, maar ook over privé. Laatst waren er op werk en bij mij thuis wat wisselingen in de begeleiding. Met mijn vorm van autisme heb ik soms wat moeite met dat soort veranderingen. Johan helpt me daar dan bij, want alles is bespreekbaar. Hij zegt ook altijd: ‘als je hoofd even vol zit, bel me dan gewoon’. Dan hebben we het er even over en dat lucht op.”
Musical
Als we het over privé, of althans buiten werktijd hebben, dan mogen we niet onvermeld laten dat Hannah, die zowel piano als viool speelt, een enorme musical-fan is. Laatst ging ze bijvoorbeeld naar de musical ‘40-‘45 in Barneveld. “Dat doe ik dan met vrienden. Daar kan ik ontzettend van genieten. Maar ik krijg er ook weleens vragen over, of dat dan niet te veel prikkels oplevert bijvoorbeeld.”
Voorbereiden
Maar Hannah heeft zichzelf aangeleerd zich op prikkels voor te bereiden. “Dat doe ik bijvoorbeeld door van te voren een podcast te luisteren over die musical. Dan weet ik waar het over gaat en dat geeft een voorbereid gevoel. Dat helpt me bij het verwerken van de prikkels.”
Het onverwachte
Eigenlijk probeert Hannah steeds, zowel thuis als op haar werk, om zich voor te bereiden op het onverwachte. “Dat is niet altijd makkelijk. Gelukkig heb ik inmiddels wel geleerd dat er nu eenmaal soms iets onverwachts gebeurt. Daar kan ik steeds beter mee omgaan volgens mij.”
